Bir sene önce her iki ligde final oynayan bir takım 13 maç yaptı. Kırmızı için durum nedir bilmiyorum ama rakipleri mavi final maçına gelene kadar ve final maçı da dahil olmak üzere o sene 8 kadar sakat verdi. Bazıları sporu bırakmak zorunda kaldı. Final maçında verdiği 3 kritik sakat maçın etkisine önemli rol oynadı.
Ve bu takımların karşısına çıkamayan, senede en az 1 bazen 2 maça çıkmayan ve hiçbir ceza almayan, yarım yamalak lig götüren takımların baskısıyla 19 senelik maç fikstürü çıkartıldı. Neymiş, "ak göt kara göt" görecekmişiz. Senede 13 maç ile fazla geçen senelerden olan ortada. Belli olan şeyi göreceksiniz diye oyuncularımı sakat bırakmak zorunda mıyım ben? Yedek oyuncular oynasınmış...Yedek oyuncumu "şampiyonluğa oynayacak takımı yenecem" hırsında olan 2. sınıf takım karşısında sakatlayayım mı? Daha senede 10 maça çıkamamış takımın "abi 30 maç koy yine yaparız" lafı üstüne senemi riske mi atayım? Yollarda mı süründüreyim?
Nerden geldik bu konuya...İstanbul'daki maça rakip geç gitti diye maç hükmen verilmiş. Sağda solda yorumlar "spor ruhu bunu gerektirir yardımcı olmak lazım, oynanmalıydı, beklenmeliydi". Kimse kusura bakmasın takımın sağlığı benim en az zararla sezonu kapatmamı gerektirir. Oyunculara, takıma olan sorumluluğum bu tür anlarda birden ortaya çıkan ama aslında hiçbir takımda varolmayan "spor ruhu"ndan önce gelir. Sporu ilerletecek olan rekabettir, her türlü aksaklığı yaşatıp, buna müsaade edip sözde kardeşlik ruhunda maç yapmak değil. Kardeşlik için kendimi sakatlayamam.
Hükmen alacağım maçı hükmen alırım 19 maçtan bir maç düşerim bilginize...
Sezonu adam gibi az sayıda maçla bitirir gerekli önlemleri alırsınız, sportmenliği o zaman konuşuruz.
Posts
1 comment:
Güzel post olmuş ailece izliyoruz...ilter
Post a Comment